zapytał(a) o 21:09 Widnokrąg to pozorna / rzeczywista linia zetknięcia nieba z ziemią. proszę pomóż mi ! uzupełnij.. Napisz w odpowiedzi tą poprawną wersje ! widnokrąg to POZORNA / RZECZYWISTA linia zetknięcia nieb z Ziemią. Gdy wznosimy się coraz wyżej nad powierzchnię Ziemi, widnokrąg PRZYBLIŻA SIĘ / ODDALA SIĘ od nas i POWIĘKSZA SIĘ / ZMNIEJSZA SIĘ. Odpowiedzi bejbe88 odpowiedział(a) o 21:11 pozorna , oddala się , powiększa się . chyba ;d pozornaoddala siepowieksza (chyba :()nie jestem pewna trzeciego, a reszta na 100% Uważasz, że ktoś się myli? lub

Widnokrąg to linia pozornego zetknięcia nieba z powierzchnią ziemi. W terenie otwartym kształtem zbliżony jest do okręgu. Im wyżej znajduje się obserwator tym odleglejszy jest jego widnokrąg. Takie informacje posiadają już dzieci w szkole podstawowej. Ale nie o takim widnokręgu pisze w swojej powieści Myśliwski, jakkolwiek ma on z nim wiele wspólnego. Powieściowy widnokrąg to osobisty widnokrąg człowieka stale poszerzany jego kolejnymi życiowymi doświadczeniami. Bohaterem powieści Myśliwskiego jest Piotr, Piotruś. Jest on jednocześnie jej narratorem. Z perspektywy czasu wspomina swoje dzieciństwo i młodość, przypadające na okres wojny, a potem pierwszych lat komunizmu (właściwie - stalinizmu). Zagłębiając się w karty powieści obserwujemy jak poszerzał się widnokrąg naszego bohatera. Asystujemy przy jego pierwszych doświadczeniach miłości, rozpaczy, cierpienia, pierwszego upojenia alkoholem, odkrywania świata erotyki, a także dwoistości prawdy o wydobywa z pamięci kolejne ważne i mniej ważne wydarzenia ze swego życia. Często jego pamięć pobudza jakiś drobny przedmiot, myśl, zdarzenie. Nieraz wspomnienia z dzieciństwa i młodości wzajemnie się ze sobą przeplatają, przenikają, owijając się niczym bluszcz wokół jednej osoby, rzeczy czy wydarzenia. Takimi przewodnimi elementami są m. in. tango, Kruczek, cmentarz czy deszcz. Powieść czyta się tak jakby słuchało się wspomnień bliskiego nam człowieka, który siedząc naprzeciwko nas swobodnie snuje swoją opowieść. Bo tylko w takich warunkach myśl człowieka szybuje swobodnie; raz wybiega w daleką przeszłość, innym razem sięga do skarbnicy bliższych zdarzeń. I dopiero kiedy tak zaczęłam odbierać Widnokrąg Myśliwskiego, przestało mnie irytować to przeskakiwanie ze wspomnienia na wspomnienie, powracanie do już poruszanego wątku. Bo przyznam, że początkowo taki sposób narracji z lekka mnie drażnił. Wynika to chyba z chęci porządkowania zdarzeń, układania ich chronologicznie. No cóż - tu wychodzi moje "zboczenie" zawodowe. Ale taki stan nie trwał długo. Mniej więcej po przeczytaniu dwóch rozdziałów olśniło mnie, że zupełnie inaczej należy odbierać tę powieść. I wtedy zaczęłam po prostu chłonąć opowieść głównego bohatera. Choć muszę także przyznać, że niektóre historie, jak dla mnie, ciągnęły się zbyt długo i nieraz odczuwałam po prostu znużenie i przesyt. Czym zauroczyła mnie ta powieść? Wbrew pozorom pewnej chaotyczności w prowadzeniu wspomnień - przemyślaną kompozycją. Każdy rozdział bowiem skupia się wokół pewnej myśli przewodniej, najczęściej uwidocznionej w tytule. To właśnie ta myśl ogniskuje wokół siebie porozrzucane rąbki wspomnień , łącząc swobodnie lata dzieciństwa z latami wczesnej młodości czy dorosłości narratora. O kunszcie kompozycji świadczy także klamra spinająca snute przez bohatera wspomnienia. Pierwsze zdania powieści ukazują nam Piotra i jego ojca (opis fotografii zrobionej w czasie wojny podczas spaceru) - Piotr ma na sobie marynarskie ubranko, które kupił mu ojciec, i które było wyrazem marzeń o wyjeździe nad morze. Zakończenie jest opisem pobytu Piotra i jego syna Pawła właśnie nad morzem, nad które nigdy nie dane było się wybrać Piotrowi i jego rodzicom. Tak więc klamrę tę stanowi morze oraz ojciec i mnie także język i styl Myśliwskiego. Rozbudowane zdania, poetyckie metafory i porównania świadczące o swobodzie operowania słowem i doskonałości warsztatu pisarskiego autora. Pięknie i swobodnie prowadzona narracja, zmieniająca swój klimat i styl w zależności od osoby - inaczej "wypowiada się" matka, inaczej panny Ponckie, inaczej nauczyciel, inaczej sam bohater. Ta "inność" wynika z różnic temperamentu, wykształcenia, wieku czy osobowości. Myśliwski potrafi też w mistrzowski sposób uchwycić mentalność ukazanych na kartach powieści drugo- i trzecioplanowych postaci: rodziny bohatera - typowych przedstawicieli polskiej wsi, mieszkańców Rybitw, przedstawicieli Partii (wielka litera wskazuje wyraźnie na tę jedną, konkretną partię) w okolicznej cukrowni, kolegów - gimnazjalistów. Wszystko to sprawia, że kolejną powieść Myśliwskiego czytałam z wielką przyjemnością. I jak widać nie tylko ja doceniłam jej kunszt i artyzm. Dopiero po jej przeczytaniu dopatrzyłam się, że zdobyła ona w 1997 roku Nagrodę Literacką Nike. Co ciekawe właśnie w tym roku nagrodę tę przyznano po raz pierwszy. Kolejną ciekawostką jest fakt, że Myśliwski był dwukrotnie nominowany do tej prestiżowej nagrody i dwukrotnie też został nagrodzony (po raz drugi w 2007 roku za Traktat o łuskaniu fasoli). To chyba o czymś świadczy! Prawda?Żeby nie przedłużać. Kolejna powieść Myśliwskiego i kolejny strzał w dziesiątkę. Teraz będę polować na..... Kamień na kamieniu, a może na nagrodzony Traktat o łuskaniu fasoli a może na ....Moja ocena 5/6 A na zakończenie trochę tego morza, o którym marzył Piotr i jego rodzice i nad które ostatecznie pojechał wraz ze swoim synem.

Linia pozornego zetknięcia nieba z powierzchnią ziemi to: obrazem widzianej z góry powierzchni ziemi, przedstawionym w pomniejszeniu, czyli w skali

Linia pozornego zetknięcia nieba z powierzchnią ziemi krzyżówka daje naj

linia na mapie oznaczająca zasięg cechy językowej z zakresu morfologii: widnokrąg: linia pozornego zetknięcia się widocznej części nieboskłonu z powierzchnią Ziemi: pion: linia pokrywająca się z kierunkiem siły ciężkości na powierzchni ziemi: horyzont: linia, wzdłuż której niebo wydaje się stykać z powierzchnią ziemi: kursor Ruch obiegowy Ziemi; Cechy ruchu obiegowego; Ziemia obiega Słońce po drodze zwanej orbitą – ma ona elipsy, której jednym z ognisk jest Słońce; Średnia odległość Ziemi od Słońca wynosi około 149,6 mln km (1 jednostka astronomiczna), Minimalna odległość wynosi 147 mln km – punkt ten nazywamy peryhelium (punkt przysłoneczny). Maksymalna odległość wynosi 152 mln km – punkt ten nazywamy aphelium (punkt odsłoneczny). Daty wystąpienia aphelium i peryhelium zmieniają się co roku. Ziemia osiąga peryhelium co roku między 2 i 5 stycznia(np. w 2019 r. był to 3 stycznia), a aphelium między 3 a 7 lipca (np. w 2019 r. był to 5 lipca). Ziemia obiega Słońce przeciwnie do ruchu wskazówek zegara (patrząc od północy), Średnia prędkość kątowa w ruchu obiegowym Ziemi wynosi niecałe 1°/dobę, Średnia prędkość liniowa wynosi około 30 km/s. Prędkość ta zależy (zgodnie z II prawem Keplera) od aktualnej odległości od Słońca – im bliżej Słońca znajduje się Ziemia, tym szybciej się porusza po orbicie. Czas pełnego obiegu Ziemi wokół Słońca wynosi dokładnie 365 dni, 5 godzin, 48 minut i 46 sekund – okres ten nazywamy rokiem zwrotnikowym lub słonecznym – jest to czas między dwoma kolejnymi przejściami środka tarczy słonecznej przez punkt Barana. Aby ułatwić organizację życia, przyjęto, że jeden rok będzie trwał dokładnie 365 dni, natomiast nadwyżkę co 4 lata – 1 dzień – dodaje się w tak zwanym roku przestępnym – który trwa 366 dni. Ruch obiegowy Ziemi jest zauważalny z powierzchni planety, jest to pozorna droga Słońca (po „okręgu wielkim”), którą porusza się po niebie i nazywa się ekliptyką. ekliptyka – okrąg wielki na sferze niebieskiej, po którym Słońce widziane z Ziemi pozornie porusza się na tle odległych gwiazd w ciągu roku. Orbita Ziemi zawiera się w płaszczyźnie ekliptyki. Wzdłuż ekliptyki usytuowane są gwiazdozbiory zodiakalne. Nachylenie osi Ziemi względem płaszczyzny ekliptyki wynosi około 66°34′ i powoli się zmienia. Słońce pozornie przemieszcza się po ekliptyce o ok. 1° dziennie z zachodu na wschód (odwrotnie do ruchu dobowego). Gdy nasza gwiazda znajdzie się w jednym z dwóch punktów, zwanych punktem Barana i punktem Wagi, następuje zrównanie dnia z nocą na Ziemi. Jest to efekt tego, że w tych dwóch punktach ekliptyka i równik niebieski przecinają się. Gdy Słońce osiąga najdalej oddalony na północ od równika niebieskiego punkt mamy do czynienia z letnim przesileniem. Gdy Słońce znajdzie się w punkcie najdalej oddalonym na południe występuje przesilenie zimowe. Oś Ziemi jest nachylona do płaszczyzny orbity (płaszczyzny ekliptyki) pod kątem 66°34’ i nie zmienia swojego położenia w przestrzeni. Kolejne pojęcie związane z obserwacją ruchu obiegowego Ziemi to sfera niebieska (sklepienie niebieskie). To złudzenie optyczne, widziane z powierzchni Ziemi, polegające na postrzeganiu widocznego fragmentu nieba jako kopuły, na której umieszczone są obiekty (gwiazdy). Cechą sfery niebieskiej jest postrzeganie gwiazd jako znajdujących się (wbrew rzeczywistości) w jednakowej odległości od obserwatora (dostrzegamy jedynie różnicę kątową względem naszego położenia). Źródło: Andrzej Boczarowski, edycja: Krzysztof Jaworski, licencja: CC BY Sfera niebieska. Zaznaczone są kierunki geograficzne, zenit i linie wskazujące przebieg pozornej wędrówki Słońca po sklepieniu niebieskim Obserwacja planety z poziomu Ziemi nierozerwalnie wiąże się także z pojęciami horyzontu i widnokręgu. Horyzont to okrąg na styku sfery niebieskiej i płaszczyzny, na której znajduje się obserwator. Z kolei widnokrąg ogranicza się do faktycznie obserwowanej części terenu (linia pozornego zetknięcia sfery niebieskiej z powierzchnią obserwowanej terenu). Linia horyzontu i widnokręgu może się ze sobą pokrywać, jeżeli w punkcie obserwacji nie ma żadnych przeszkód terenowych. Kiedy spojrzymy w niebo, wydaje się, jakby Słońce, Księżyc i gwiazdy znajdowały się na powierzchni kopuły o kształcie półkuli. Taką pozorną, nieistniejącą półkulę, na środku której znajduje się obserwator, nazywamy sferą niebieską lub sklepieniem niebieskim. Dziś oczywiście wiemy, że żadnego sklepienia nie ma, ale jest to wygodne pojęcie, ułatwiające na przykład opis pozornego ruchu Słońca na niebie lub położenia gwiazd. Wiemy już, że linia pozornego przecięcia powierzchni Ziemi i sklepienia niebieskiego to widnokrąg lub horyzont. Natomiast punkt przecięcia pionowej linii od obserwatora do sklepienia niebieskiego to zenit. Innymi słowy – jest to punkt na sferze niebieskiej, dokładnie nad naszą głową. Ostatnim istotnym elementem obserwacji jest układ współrzędnych horyzontalnych (zwany też układem horyzontalnym). Istotą tego punktu obserwacji, jest obecność biegunów układu w postaci zenitu i nadiru, które znajdują się odpowiednio – pionowo nad oraz pod obserwatorem. Obserwacje w układzie horyzontalnym umożliwiają opisanie chwilowego położenia ciała niebieskiego – z punktu widzenia obserwatora. Źródło: mgr Sławomir Dmowski; Konsekwencjami ruchu obiegowego Ziemi wokół Słońca oraz nachylenia osi ziemskiej do płaszczyzny orbity pod kątem 66°33’ są: zmiana oświetlenia Ziemi w ciągu roku – zmiana kąta padania promieni słonecznych, a w szczególności: zmiany wysokości górowania Słońca; górowanie Słońca to moment, w którym Słońce znajduje się danego dnia najwyżej nad linią widnokręgu; Słońce góruje w zenicie, gdy promienie słoneczne padają pionowo (prostopadle) na powierzchnię Ziemi – tylko w strefie międzyzwrotnikowej).; zmiany miejsca wschodu i zachodu Słońca na linii horyzontu; zmiana długości trwania dnia i nocy – tylko na równiku dzień i noc trwają zawsze około 12 godzin; zjawisko dni i nocy polarnych; występowanie pór roku – zróżnicowanie czasu i ich trwania; występowanie stref oświetlenia na Ziemi – międzyzwrotnikowa, umiarkowana i okołobiegunowa polarna; roczny cykl niektórych zjawisk przyrodniczych (np.: wegetacja roślin, zmiany temperatury – im większa szerokość geograficzna, tym mniejsze nagrzanie terenu w ciągu roku, opady, niektóre wiatry: pasaty, monsuny itp.); roczna rachuba czasu (kalendarz); Wędrówka słońca wciągu roku Źródło: GEOGRAFIA (BAZA WIEDZY GEOGRAFICZNEJ) – RUCH OBIEGOWY ZIEMI; – RUCH OBIEGOWY ZIEMI; ziemia na rozdrożu – OD CZEGO ZALEŻY KLIMAT DANEGO MIEJSCA?; Study with Quizlet and memorize flashcards containing terms like Gwiazda, Księżyce, kiedy powstał układ słoneczny and more.

Wszechświat i Ziemia – to drugi dział w 4-letnim liceum ogólnokształcącym. Zawiera informacje o kosmosie (w tym zwłaszcza Układzie Słonecznym), położeniu Ziemi we Wszechświecie, ruchach Ziemi i ich następstwach. Spis tematów (kliknij na temat, aby przejść do strony) Wszechświat i Ziemia I Wszechświat Co znajdę w tym temacie? Powstanie Wszechświata Budowa Wszechświata Rozmiar i kształt Wszechświata Historia badań i eksploracji kosmosu Gwiazdozbiory nieba północnego Znaczenie eksploracji kosmosu II Układ Słoneczny Co znajdę w tym temacie? Powstanie Układu Słonecznego Rodzaje ciał niebieskich w Układzie Słonecznym Charakterystyka obiektów w Układzie Słonecznym III Ruch obiegowy Ziemi Co znajdę w tym temacie? Cechy ruchu obiegowego Obserwacja ruchu obiegowego Skutki ruchu obiegowego Zmiany oświetlenia Ziemi w ciągu roku i strefy oświetlenia Ziemi Górowanie Słońca – obliczenia Ruch Słońca nad horyzontem Zjawiska zaćmienia Słońca i zaćmienia Księżyca IV Ruch obrotowy Ziemi Co znajdę w tym temacie? Cechy ruchu obrotowego Skutki ruchu obrotowego Oddziaływanie Ziemia-Księżyc Zjawisko pływów morskich V Czas na Ziemi Co znajdę w tym temacie? Historyczne pomiary czasu Czas słoneczny (miejscowy, lokalny) – obliczenia Czas uniwersalny Czas strefowy – obliczenia Czas urzędowy Międzynarodowa Linia Zmiany Daty – obliczenia Słownik Przejdź do słownika (kliknij) Aparat pojęciowy w tym dziale (kliknij aby rozwinąć definicję): Aphelium Moment w ciągu roku (między 3 a 7 lipca każdego roku), kiedy Ziemia znajduje się najdalej od Słońca, w odległości około 152,1 milionów kilometrów. To o około 5 milionów kilometrów (około 3,4%) dalej większy dystans, niż w czasie peryhelium. Występowanie aphelium wynika z elipsoidalnego kształtu orbity Ziemi. Kliknij by dowiedzieć się więcej Asteroida Synonim pojęcia planetoida – jedno z ciał niebieskich występujących w Układzie Słonecznym. To niewielki obiekt, zwykle o średnicy 1km, a 200 z nich ma średnicę większą niż 200 kilometrów. Jednak tylko 4 z nich osiągają duże rozmiary (Ceres, Westa, Pallas, Hygiea) – średnica powyżej 400 km (i stanowią łącznie 50% masy całego Pasa). Łączna masa całego Pasa to zaledwie 4% masy Księżyca. Kliknij by dowiedzieć się więcej Pełnia Jedna z astronomicznych faz Księżyca (po I kwadrze, a przed III kwadrą), w której Księżyc znajduje się za Ziemią, przez co jest całkowicie oświetlony i jest z Ziemi widoczny cała jego tarcza (gołym okiem). Gdy Księżyc znajduje się w Pełni występują silne pływy syzygijne. Kliknij by dowiedzieć się więcej Peryhelium Moment w ciągu roku (między 2 a 5 stycznia każdego roku), kiedy Ziemia znajduje się najbliżej Słońca, w odległości około 147,1 milionów kilometrów. To o około 5 milionów kilometrów (około 3,4%) bliżej, niż w czasie aphelium. Występowanie peryhelium wynika z elipsoidalnego kształtu orbity Ziemi. Kliknij by dowiedzieć się więcej Planeta Ciało niebieskie okrążające gwiazdę lub pozostałości gwiezdne, w którego wnętrzu nie zachodzą reakcje termojądrowe. Jest wystarczająco duży, aby uzyskać prawie kulisty kształt oraz osiągnąć dominację w przestrzeni wokół swojej orbity. Świeci światłem odbitym. W Układzie Słonecznym wyróżniamy 8 planet podzielonych na dwie grupy. Do pierwszej zaliczamy: Merkurego, Wenus, Ziemię i Marsa (planety skaliste – “typu Ziemskiego”). Druga grupa to: Jowisz, Starun, Uran i Neptun (planety gazowe – “planety olbrzymy”). Kliknij by dowiedzieć się więcej Planeta karłowata Ciało niebieskie okrążające gwiazdę, które spełnia wszystkie kryteria potrzebne do bycia uznanym za planetę, za wyjątkiem jednego – nie oczyściło swojego sąsiedztwa z innych relatywnie dużych obiektów. Zazwyczaj są to obiekty znacznie mniejsze od planet. Uznajemy za takie przynajmniej 5 ciał niebieskich w Układzie Słonecznym – Ceres, Pluton (do 2006 r. uznawany za planetę), Haumea, Makemake, Eris. Kliknij by dowiedzieć się więcej Planetoida Jedno z ciał niebieskich występujących w Układzie Słonecznym. To niewielki obiekt, zwykle o średnicy Supergromady lokalne -> Lokalne Grupy Galaktyk -> Galaktyki -> Układy planetarne. Kliknij by dowiedzieć się więcej Zaćmienie Słońca Zjawisko optyczne, będące wynikiem ruchu obiegowego Ziemi wokół Słońca oraz ruchu obiegowego Księżyca wokół Ziemi. Do zjawiska dochodzi gdy Księżyc znajdzie się pomiędzy Ziemią i Słońcem. Księżyc całkowicie przesłania widok Słońca dla pasa o szerokości maksymalnie kilkuset kilometrów. Przesłonięty obszar jest niewielki, stąd zjawisko nie jest często obserwowalne. Niekiedy widzimy je w postaci częściowego zaćmienia. Kliknij by dowiedzieć się więcej Zaćmienie Księżyca Zjawisko optyczne, będące wynikiem ruchu obiegowego Ziemi wokół Słońca oraz ruchu obiegowego Księżyca wokół Ziemi. Do zjawiska dochodzi gdy Ziemia znajdzie się pomiędzy Słońcem i Księżycem. Ziemia całkowicie lub częściowo przesłania Księżyc, ze względu na znacznie większe od niego rozmiary. Zjawisko jest częste i powszechnie obserwowane w dowolnym miejscu na Ziemi. Kliknij by dowiedzieć się więcej Zatoka Fundy (Kanada) Zatoka morska Oceanu Atlantyckiego położona u wybrzeży Kanady (45°00′N 65°45′W), gdzie występuję najwyższe notowane na Ziemi pływy morskie, których wysokość może sięgać nawet niemal 20 metrów. Kliknij by dowiedzieć się więcej Ziemia Trzecia planeta od Słońca (średnio 149,6 mln km odległości od Słońca), nazywana “błękitną planetą” – ze względu na duży udział oceanów w powierzchni (71%). Jest jedyną planetą w Układzie, na której występuje życie biologiczne, co zawdzięcza korzystnym minerałom, wodzie w stanie ciekłym oraz sprzyjającej temperaturze (średnio ~15°C). Nie bez znaczenia jest także istnienie pola magnetycznego, chroniącego przed wiatrem słonecznym. Kliknij by dowiedzieć się więcej

A. Widnokrąg to linia na morzu, po której pływają okręty B. Linia widnokręgu to linia pozornego zetknięcia się nieba z Ziemią C. Widnokrąg to linia, którą widać tylko na wsi D. Powierzchnia widnokręgu to rozpościerający się wokół obserwatora obszar, który może on objąć wzrokiem Zadanie 4

Cele lekcji Poziom wiadomości: Uczeń: Poda uproszczoną definicje widnokręgu i linii widnokręgu Wymieni nazwy kierunków głównych i pośrednich Poda podstawowe sposoby wyznaczania kierunku północnego w terenie Wyjaśni zależność wielkości widnokręgu od miejsca obserwacji Poziom umiejętności: Uczeń: Wskaże w terenie otwartym widnokrąg i linię widnokręgu Określi jego kształt Narysuje widnokrąg oraz zaznaczy miejsce obserwacji i widziane obiekty Wyznaczy przybliżony kierunek północny za pomocą Słońca, kompasu i mchu na drzewach Wyznaczy pozostałe kierunki pośrednie znając kierunek północny Określi kierunki różnych obiektów w stosunku do miejsca obserwacji Podpisze kierunki główne i pośrednie na linii widnokręgu odpowiednimi skrótami Postawy: Uczeń: Przestrzega zasad bezpieczeństwa w terenie Prezentuje przyjazną i etyczna postawę w kontakcie z przyrodą Środki dydaktyczne : Teren i obiekty w terenie, gnomon kompasy, instrukcje i karta pracy, notatnik, ołówek, długopis Metoda: Obserwacja bezpośrednia w terenie, ćwiczenia terenowe, praktyczne rozwiązywanie zajęć: - wycieczka w terenie oparta na pracy w grupach Czas trwania – 2 godz. lekcyjne Pora: jesień/lato Przebieg zajęć: Faza wstępna : Sprawy organizacyjno-porządkowe (literatura dla ucznia – podręcznik, atlas do przyrody) Podanie i uzasadnienie tematu i celu zajęć Przypomnienie wiadomości: nazwy kierunków głównych i pośrednich Wyjaśnienie pojęcia widnokrąg i linia widnokręgu Podział na grupy ( każda wykonuje te same zadanie)Faza realizacji: Wręczenie grupom instrukcji i karty pracy Samodzielna praca grup w terenie wg. instrukcji i pod opieką nauczyciela, uzgadnianie rozwiązań w zespołach i wypełnianie kart Faza podsumowująca zajęcia: Liderzy każdej grupy prezentują wykonane zadania: Nazywają i wskazują w terenie widnokrąg, linię widnokręgu i kierunki Praktycznie wyznaczają kierunek północny przy pomocy kompasu, własnego cienia w południe, mchu na drzewie Przedstawiają wnioski i wyniki obserwacji zapisane w karcie pracy Dzielą się wrażeniami z zajęć terenowych, sposobu pracy, samooceną pracy w do nr 1 Stojąc na ścieżce przed laskiem i przejściem na plażę o godz 12 w południe zaznaczcie swoje miejsce obserwacji. Stańcie tyłem do Słońca i obserwujcie swój cień, wskażcie ręką kierunek północny, a następnie pozostałe kierunki główne i pośrednie, za Wami będzie kierunek południowy, po lewej stronie ręki zachód, a po prawej wschód. W notatniku wykonajcie rysunek, główne i pośrednie kierunki świata podpiszcie skrótami angielskimi. Zadanie nr 2 Wymieńcie i zanotujcie obiekty znajdujące się na N,S,W,E od Waszego miejsca nr 3 Wyznaczcie kierunek N przy pomocy kompasu i sprawdźcie czy pokrył się wam z kierunkiem wyznaczonym przy pomocy Słońca. Postawcie kompas na równej powierzchni oddalonej od metalowych przedmiotów. Zwolnijcie zacisk, igła magnetyczna będzie się wówczas swobodnie poruszać na osi, obracajcie kompasem tak długo, aż niebieska część igły wskaże na tarczy kierunek N i igła przestanie drgać. Zadanie nr 4 Stojąc na ścieżce przed laskiem i przejściem na plażę rozejrzyjcie się wokół i spróbujcie odpowiedzieć na pytania: Jak wielki jest obszar, który widzicie wokół siebie Czy widzicie linie styku nieba z ziemią Co przeszkadza Wam dojrzeć linię Wymieńcie widoczne stąd obiekty Zadanie nr 5 Przyjrzyjcie się pobliskim drzewom w lasku. Zwróćcie uwagę, po której stronie na pniach drzew znajduje się najwięcej mchu. Wyniki zapiszcie w karcie pracy Zadanie 6 Będąc już nad morzem omówcie i zapiszcie jakie zmiany zaszły w polu Waszego widzenia, odpowiadając na pytania: Czy i jak zmienił się widnokrąg. Od czego zależy jego wielkość. Jaki ma kształt. Czy widzicie linie styku nieba z ziemią i czy faktycznie niebo styka się z ziemią Narysujcie widziany widnokrąg, Napiszcie w jakim kierunku znajduje się morze wydmy i pracy Na północ od przejścia na plażę znajduje się ........................................................................... Na południe od przejścia na plażę znajduje się ........................................................................ Na zachód od przejścia na plażę znajduje się ........................................................................... Na wschód od przejścia na plażę znajduje się .......................................................................... Najwięcej mchu znajduje się na pniach drzew od strony ......................................................... Oglądany z jednego miejsca obszar powierzchni Ziemi nazywamy ........................................ Linię pozornego zetknięcia ziemi z niebem nazywamy .............................. lub ...................... Obserwator znajduje się zawsze w ........................................... widnokręgu Wielkość widnokręgu zależy od ............................................ obserwacji. Cały widnokrąg można objąć wzrokiem na .........................................................................opracowała Jadwiga Bindas n-l przyrody Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych: zmiany@ największy w Polsce katalog szkół- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> (w zakładce "Nauka").

. 425 202 118 335 413 119 9 308

linia pozornego zetknięcia nieba z powierzchnią ziemi lub morza